Review by Lourens Scholing
January 5, 2015 News
ACSH #36: Coolhaven
Review by Lourens Scholing for VPRO 3voor12:
“Een ongecontroleerde sprezzatura van de frontfiguren”
Coolhaven brengt absurdistisch live-hoorspel bij de Ass-Crack Stage-Hack #36
Vochtiger dan de video van ‘Baby Boy’ (2003) van de aardse zangeres Beyoncé wordt het niet. De argeloze kijker ziet mevrouw er achtereenvolgens affengeil en hevig geölied op los kronkelen, een Knappe Gast verleiden terwijl de golven haar rond de welgevormde enkels slaan en oprijzen uit de branding als ware het een hedendaagse Venus.
“The dance floor becomes the sea.”
Jawel Venus. U weet wel, die griet die oprees uit het schuim nadat de genitaliën van de arme drommel Oeranos door zijn zoon Kronos in het zilte nat waren geworpen. Dat waren nog ‘es tijden!
“De mythologie, nog maar eens,” verzuchtte de Grote Dichter Hans Favery. En zo is het. Want was het niet de grote schuinsmarcheerder Zeus himself die de sluikse slemper Dionysos uit zijn heup wierp nadat hij, vermomt als stier, koningin Barbie op Gersonysos verkrachtte?
“Feels like true paradise to me.”
Wellicht is de ongeduldige lezer zich op dit punt genegen af te vragen wat de schrijver in vredesnaam voor ogen heeft met deze recensie. Ik verzeker u echter: dit alles heeft een doel.
Aan de orde is namelijk het live-hoorspel ‘Aanval der Vasectomen’ (eerdere delen van de triptiek werden al in Deventer op het podium van de Ass-Crack Stage-Hack vertoont), zoals dat jongstleden 14 december ten gehore werd gebracht in theater Bouwkunde. Natuurlijk door het gezelschap Coolhaven, dat bestaat sinds 1999 en bestaat uit Hajo Doorn, Peter Fengler en Lucas Simonis.
‘De aanval der Vasectomen’ is een hoorspel dat verhaalt van de planeet PZN, die met harde hand geregeerd wordt door Brigadier Twee Ton, een potentaat die slechts mannelijkheid en absolute droogte tolereert en zijn autogame fetisj (de bewoners van PZN werpen hun nageslacht onder begeleiding van, jawel, Beyoncé’s ‘Baby Boy’ uit de eigen enkels) gedwarsboomd ziet door een slinks plan van een ‘meelijwekkend amazonevolkje’ genaamd de Bipsters en de feministische post-structuralist Laura Banqsvist die haar listen beraamt vanuit een reuzepistolet met kaas. Dichtgekleide kut en alles.
“Vochtigheid,” filosofeerde Twee Ton eens terwijl hij van achter het hijgend paard in de kont keek, “is iets dat overkomen moet worden.”
Dus.
“Ah. Oh.”
Waar dat allemaal op uitdraait? Intrige en achterklap, maar dan bezien door de vulva van Max Ernst. Een “ongecontroleerde sprezzatura van de frontfiguren.” En een hermetisch universum waarbij de liefdesbaby van Douglas Adams en William S. Burroughs (ew!) zich zonder twijfel kraaiend van plezier de luier bij vol zou schijten.
En Beyoncé Knowles natuurlijk. Die ook. In haar luier.
“Certified quality”.
En wij? Wij hikten van het lachen. Op naar deel vier?